Blog powraca!

Koniec zawieszenia!
Blog powraca w wielkim maratonie.
Oczekujcie na kolejny rozdział z przygód Exile :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

#1 Początek

Obraz
Haki*,przechadzał się po Szarej Dolinie,niespokojnym krokiem.Rozglądał się na boki,podziwiając piękno ich doliny.Właściwie,znał tylko tą ziemię.Nie widział,nigdy na oczy innej.Jedynym wyjątkiem była Szara Ziemia.Kiedyś Szara Dolina,była częścią Szarej Ziemi,później jednak,przez kłutnie dwóch braci,ziemie się rozdzieliły.Ten mniejszy teren,jeden z braci nazwał właśnie Szarą Doliną.Przez wiele lat,te dwie ziemie pracowały osobno,jednak,kiedy na tronie zasiadł król Kijivu**,podbił ich dolinę i z powrotem,stała się jednością z Szarą Ziemię.Zachowała jednak swoją wdzięczną nazwę. Wiedli dalej szczęśliwę życię,u boku swej rodziny.Właśnie z tą myślą,Haki,usiadł na pobliskim kamieniu,nie daleko wodopoju.Wpatrywał się w tafle wody z radością. Rodzina.. Pamiętał dalej ten wyraz,mimo iż jego rodzice,od lat nie żyli.Umarli,kiedy był jeszcze malutki.Zajęła się nim jego starsza siostra,ona niestety,ruszyła w podróż i ślad po niej zaginął.Zrobiła to,kiedy był już odpowiednio dorosły,by poradzić sob...
Czytaj więcej

#3 Pod gwiazdami

Obraz
Exile,odwróciła się na drugi bok,tym samym wtulając się w ciepłe futro ojca.Uśmiechnęła się pod nosem,po czym otworzyła jedno oko.Na dworze,panował wieczór.Zamknęła więc ponownie oczy,ale coś jej nie pozwoliło zasnąć.Podniosła się więc na proste łapy,po czym opuściła jaskinię rodzinną,najciszej jak mogła.Wieczór był dość chłodny,wiał lekki wiatr,co było przyjemnym uczuciem,po serii upałów.Skoczyła na "dach" domu,po czym się na nim wygodnie ułożyła,oczywiście na plecach.Mogła w ten sposób,lepiej obserwować gwiazdy.Oświetłaby niebo tej nocy,na prawdę pięknie.Westchnęła ciężko. Gdybyśmy wszyscy byli tacy sami.. -pomyślała.Tej nocy,jeszcze długo nie spała,wpatrując się w gwiazdy.Kiedy w końcu skończyła,był już prawie ranek. Chciała szybko wrócić do jaskini,kiedy zatrzymał ją spokojny głos,należący do jej matki. -Już wstałaś? Tak wcześnie? Jeszcze słońce nie wzeszło... Biała lwiczka zeskoczyła,prosto pod łapy matki,w które się wtuliła.Uśmiechnęła się w stronę szarej,ta odwzaje...
Czytaj więcej

#10 Stado Trzech Burz

Pomimo lekkiej ciemności,łatwo było stawiać każdy kolejny krok białej lwicy.Exiele nie przeszkadzał,wiejący na nią silny wiatr,ani nieprzyjemne zapachy padlin.Szła dalej,rozglądając się dookoła.Nie znała wprawdzie tej ziemi.Jej myśli,krążyły wokół powodów,dlaczego w ogóle się ruszała że szczeliny.Mogła przecie tam zostać już na zawsze,bez trudności i ciężkich podróży.Nie.Ona czuła jednak,że jej przeznaczeniem,jest co zupełnie innego.Że życie samotnika,nie jest dokońca takie złe.Czuła w sobie siłę,jak jeszcze nigdy.Była zależna tylko od siebie,jak sama powtarzała. Nastawiła uszu,kiedy usłyszała kroki.Z każdą chwilą,były coraz bliżej,a ona wyczuwała zapach lwów.Zmieszała się chwile.Mieli dobre,czy złe zamiary? Nie wiedziała.Postanowiła pobiec przed siebie.Zerwała się więc prędko,mknąc coraz dalej przed siebie. Kroki stały się głośniejsze.Widać,że lwy za nią pobiegły.W głowie Exile,narodził się pewien pomysł.Stanie z nimi oko w oko.Było to ryzykowne i głupie,ale lwica poczuła,że tego c...
Czytaj więcej